Expositie Amsterdamse migratieverhalen: ‘Nieuwe generatie, sta op voor jouw geschiedenis en wees trots!’

Maluku Amsterdam is een van de 5 vrijwilligersorganisaties die onderdeel uitmaakt van de expositie Amsterdamse Migratieverhalen.
Hiervoor heeft fotografe Eva van Kesteren 3e en 4e generatie Molukse Amsterdammers gefotografeerd. Wat nemen zij mee vanuit de Molukse cultuur in het dagelijks leven? En wat vinden zij belangrijk om door te geven aan de volgende generatie? 

De expositie is te zien t/m 30 november 2022 in de OBA aan de Oosterdokskade.

Lees hier alle verhalen:

Kim Leiwakabessy

Een belangrijke waarde in de Molukse cultuur, een wij-cultuur, is het samen zijn en het klaar staan voor een ander wanneer deze jou nodig heeft zonder daar iets voor terug te vragen. Zoals ze dat vroeger deden bij een serani (doop)  sidi (geloofsbelijdenis), of orang duka (sterfgeval). Je steunt elkaar in dik en dun oftewel lain bantu lain.

In een hechte familie is dat zeer voelbaar en zichtbaar,  maar ook als je ergens komt waar je elkaar nog niet kent. Je voelt je als snel op je gemak onder elkaar.

Toen ik 20 jaar geleden in Amsterdam kwam wonen verliet ik mijn veilige, warme omgeving voor een grote, onbekende stad voor mijn studie. Langzamerhand leerde ik diverse mensen kennen maar er ontbrak iets dat warm veilige gevoel van je familie en eigen mensen om je heen. In de jaren die volgden heb ik nieuwe vrienden gekregen en onbewust waren dit veelal Molukkers en zo kreeg ik dat veilige, warme gevoel weer terug. 

In het dagelijks leven leef ik op een manier waarin ik de aarde, mijn naasten & medemens en het spirituele liefheb en bescherm. Zoals onze voorouders: Ese Tana, Ese Lala, Esa Ama. 

We zijn ver verwijderd van Maluku en van de manier hoe onze voorouders hebben geleefd volgens de Adat Isti Adat. Ik ben daar zelf ook nog steeds zoekende in. 

Wat ik wil doorgeven aan de volgende generaties: Djangan lupa Maluku: Vergeet de Molukken en onze mooie rijke cultuur niet en wees je authentieke zelf. Als je op zoek bent naar je roots of wilt leren over Maluku, schroom niet en vraag het. Er zijn genoeg mensen bereid om jou te helpen met jouw zoektocht.

Naïm Mual

Op mijn 19e ben ik mijn eentje van Middelburg naar Amsterdam verhuisd. Het grootste deel van mijn familie woont daar nog. We zijn heel hecht en soms mis ik hen. 

De sterke familieband is zo goed als vanzelfsprekend binnen de Molukse gemeenschap en om die reden zoeken wij elkaar dan ook regelmatig op. 

Ik vind het belangrijk dat die saamhorigheid wordt doorgegeven aan de nieuwe generatie, maar ook de geschiedenis van de Molukse Nederlanders en het heerlijke eten. 

Sarah Martha Sahertian

Het is voor mij van jongs af aan al vanzelfsprekend dat ik wekelijks met de familie was en nog steeds ben. Het samen zijn, het samen koken en eten, het muziek maken, het veel te hard lachen maar ook het samen huilen.

Ik denk ook als 3e generatie dat we steeds beter en meer te weten gaan komen over onze eigen geschiedenis.  De nieuwsgierigheid naar onze geschiedenis wordt steeds groter en groter. Wij staan open om ons verhaal te laten horen, voelen, ruiken en zien.

We moeten trots zijn op wie ze zijn en welke geschiedenis ze met zich meedragen. Het is belangrijk om daar bewust van te worden. Het is belangrijk om daar bewust van te worden. Al heel mijn leven hoor ik dit:“Turks? Marrokaans? Of nee Armeens? In ieder geval niet helemaal Nederlands”. Waarom is dat eigenlijk belangrijk om te weten, vroeg ik mezelf af? Mensen willen je altijd kunnen plaatsen in een hokje toch?  Dus dan maar vol trots vertellen dat ik de kleindochter ben van een Molukse verstekeling. “Oh die van de treinkaping en de RMS”. Er wordt altijd maar een negatieve lading aan gegeven, terwijl de helft de geschiedenis niet eens kent, omdat het een zwarte, nee eigenlijk een ongeschreven bladzijde is in de geschiedenis. Maar het is ook hun geschiedenis. Elke dag wordt ik steeds dankbaarder voor mijn familiegeschiedenis en mijn roots, dat wil ik met veel meer trots en kennis overdragen. Iedereen moet gezien en gehoord worden. Dus nieuwe generatie sta op voor jouw geschiedenis en wees trots!

Durf te dromen, Laten wij samen zorgen dat het vuurtje blijft branden, Jij, ik en wij zijn onderdeel van de geschiedenis, Voor je in gesprek gaat: wil je leren of wil je gelijk hebben?, Jouw pijn is ook mijn pijn, het is onze pijn!

Jill Caitlyn Mustamu

Gastvrijheid vind ik iets dat heel goed past binnen de Molukse cultuur. Mijn deur staat altijd open voor iedereen. Ook vind ik goed eten, fijne mensen en lekkere muziek passen in het plaatje, in het leven van Molukse mensen. 

Het is belangrijk om te weten waar je vandaan komt. De verhalen van de 1e generatie en 2e generatie mogen wij niet verliezen en ook de Molukse cultuur moeten we doorgeven aan de volgende generaties.

Michel Pattiasina

Mijn opa en oma zijn Moluks. Voordat ze naar Nederland kwamen, zat opa zat bij de marine en gestationeerd in Soerabaja. Oma is het hart (en de baas) van de Molukse familie. Ze is vaak klein, maar niemand kan om haar heen.

Onze familie is groot en uitgebreid, het familiegevoel is groot en de binding met elkaar is heel sterk. Ik ben blij dat dit voor mijn kinderen, maar ook voor mijn Nederlandse vriendin, dit  doodnormaal is. Samen eten staat centraal in alle ontmoetingen. Er is altijd eten. Moluks of Indisch eten is ook echt ‘soul food’, het zijn familierecepten die met ziel en zaligheid zijn bereid. Het samen eten zorgt voor echte verbinding met elkaar.

Ik vind het belangrijk om mijn dochters en de nichtjes en neven een beeld te geven van hun familie roots. Door aan hen de Molukse geschiedenis door te geven, leren zij begrijpen waarom bepaalde dingen op een bepaalde manier gaan. Ik hoop hen de vele positieve typische aspecten door te geven die de Molukse cultuur zoveel kracht geven.

Miguell Kaidel

Ik hecht waarde aan hoe hecht de Molukse gemeenschap na zoveel jaren nog steeds is. De sterke band die ik voel met Maluku en met mijn kampongs vind ik heel belangrijk. Ik ben trots op mijn afkomst en heb liefde voor de plek waar mijn roots liggen. Iets wat ik bij veel Molukkers ook terug zie.

Wat ik graag wil meegeven aan de nieuwe generatie is dat ze hun kansen moeten pakken in Nederland. Persoonlijk denk ik dat dat een van de mooiste manieren is om de eerste generatie te eren. Ervoor zorgen dat de pijn en struggle die zij hebben gevoeld niet voor niets is geweest. Deel je talenten met de wereld.

Reinier Kraft van Ermel

Mijn vader is een broodnuchtere Indo, maar van mijn Molukse moeder heb ik geleerd dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik ben gedoopt, heb sidi (belijdenis) gedaan, maar doe er nu niet veel meer mee. Ik praktiseer enkele gebruiken/rituelen die ik van mijn Molukse moeder heb overgenomen. Het grappige is dat er laatst achter kwam, dat ook mijn moeder dit zonder wedervraag heeft overgenomen van haar ouders. 

Een voorbeeld is dat ik altijd door dezelfde deur naar buiten ga als ik ben gekomen (anders ben je een passant en kom je niet meer terug). Dat doe ik nog steeds en als ik dat niet doe voelt het heel onnatuurlijk. Veel Hollandse vriendjes vonden dit vroeger raar, maar ik liet me er niet door van de wijs brengen. Ook heb ik een sapulidi in de slaapkamer. Als ik langere tijd naar het buitenland ga, “stof” ik voor vertrek even mijn bed af. Of bij het eten niet het me in je mond nemen om het schoon te maken (want anders “snijdt je je tong” er af en ontneem je je eigen stem of spreekrecht”). 

Mijn broer is vorig jaar vader geworden van een zoon. Omdat hij met een Hollandse vrouw samen is, is mijn neefje alweer een stuk lichter dan wij. Het is een feit dat we meer vermengd raken, en daarom des te belangrijker voor de derde en volgende generaties om de migratieverhalen van de eerste, in de juiste context en vanuit meerdere perspectieven te blijven doorgeven. 

Onze Molukse opa’s en oma’s hebben met hun niet vrijwillige komst in Nederland vele offers gebracht en als bamboe moeten buigen.Nu ze ons langzamerhand ontvallen, eren we hen en laten wij de rest van Nederland de veerkracht zien van het Molukse volk. Want barsten, dat doen we niet. 

4e generatie Molukse Amsterdammers

Een klein deel van onze 4e generatie Molukse Amsterdammertjes. Door de grote diversiteit aan nationaliteiten zien we steeds vaker een culturele mix. Op de foto zien we niet alleen kinderen met Molukse roots, maar ook met Nederlandse, Indonesische en Marokkaanse wortels.

De foto’s op de bijzettafel zijn genomen tijdens enkele van onze evenementen.

V.l.n.r.

  • Paneldiscussie tijdens de dialoogavond Adzalku. In gesprek met Molukse Amsterdammers over Moluks zijn in de grote stad. Foto: Harm Domisse.
  • Djadjan2 wat over is van de samenkomst voor ouderen ‘Masuk sadja’ i.s.m. Pelita wordt verpakt om mee te geven aan de gasten wanneer zij naar huis gaan. Dit noemen wij bungkus Foto: Merel Meister
  • Tijdens een muzikaal optreden wordt er gezwaaid met witte servetten op het ritme van de muziek en wordt gezien als een verwijzing naar de menari lenso, de zakdoekendans. Foto: Merel Meister

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *