Loes Leatemia is de dochter van een Molukse vader (van Ihamahu, Saparua) en een Nederlandse moeder en groeide op buiten de Molukse wijk in de omgeving van de Alblasserwaard. Haar hart maakte altijd een sprongetje wanneer tijdens de vele treinreizen richting Amsterdam het landschap aan haar voorbijtrok en de stad in zicht kwam. ‘Ik heb altijd een fascinatie voor Amsterdam gehad. Ik vond het een heel bijzondere plek en de diversiteit sprak me aan.’
In 1986 vestigde zij zich in Amsterdam voor haar studie Culturele Antropologie die ze afsloot in de richting van ‘Materiële cultuur’. Hierin deed ze onderzoek naar hoe Molukkers hun huis inrichten. ‘De eerste generatie Molukkers in Nederland had vaak een moderne inrichting met nieuwe meubels, vaak door hun kinderen uitgekozen. Het huis was een centrale plek voor de hele familie. In het interieur van de tweede generatie zag je veel christelijke taferelen en ornamenten terug en bij de derde generatie meer authentieke voorwerpen, zoals gebruiksvoorwerpen uit de Molukken’. Daarna startte ze als zelfstandig ondernemer. ‘Ik noem mezelf een creatief verbinder en werk aan verschillende maatschappelijke initiatieven in de stad’. Begonnen in het kader van het minderhedenbeleid, zocht zij in de wijken de verbinding met de bewoners, woningcorporaties en de gemeente. Zij startte in 2015 een lokaal initiatief voor vluchtelingen, Gastvrij Oost, waarmee ze vluchtelingen een warm welkom wilde bieden samen met andere bewoners van dit stadsdeel. Er werd een opvanghuis en taalaanbod gecreëerd voor in totaal 30 vluchtelingen. ‘Twee daarvan, Syrische jongens, werken nu in de broedplaats waar ik zelf ook een atelier heb. Een van hen was in Syrië een barista en samen hebben ze hier een koffiezaak geopend.’ In 2011 was ze betrokken bij de ‘Lokale lente’, een netwerk van sociaal ondernemers in leegstaand vastgoed. ‘Initiatieven zoals Tolhuistuin, Lucascommunity, Meevaart bundelden daarin hun krachten. We ontwikkelden en deelden kennis en ervaring en hebben de politiek beinvloed. We wilden teruggeven aan de buurt.’
Naast op maatschappelijk gebied actief te zijn, is zij ook creatief bezig. Als klein meisje hield ze al van textiel en is ze nu bezig met het weven ervan. Ze heeft een bijzondere interesse voor ikat, een weeftechniek wat in het Javaans ‘binden’ betekent. Door haar roots is ze zich verder gaan verdiepen hierin. ‘Het is een arbeidsintensieve techniek en ik richt me op de Molukse weefsels van Tanimbar. De culturele symboliek wordt daar in de doeken geweven. En deze manier van weven dreigt te verdwijnen. Ik ben benieuwd naar wat wij van hen kunnen leren en wat zij van ons?
Het weefproces werkt bijna als een meditatie. ‘Het proces verloopt traag. Doordat je bewust bezig bent, heeft het ook een rustgevende werking. ’Loes gaat weefstudio ‘Weaving the Future‘ openen in Amsterdam waar ze ook cursussen en workshops zal geven. De appel valt niet ver van de boom, want dochter Olivia zal samen met haar moeder in de weefstudio gaan werken. Olivia studeert aan de Rietveld Academie en gaat ook de textiel / weefrichting op. Zo zullen zij samen op deze mooie plek een stukje cultuur doorgeven.
Klik hier om Olivia aan het werk te zien.
